Casteleyn, een klassiek geschoolde pianist, is heel duidelijk over het onderscheid tussen christelijke muziek en gospelmuziek, de laatste synoniem met zwarte gospelkoren in de Verenigde Staten. Per slot van rekening heeft ze veertien jaar besteed aan het leren van gospel bij de bron: de zwarte kerk en Afro-Amerikaanse gospelgrootheden. Haar opleiding begon in 1980 in de kapel aan de Amerikaanse kant van de Koninklijke Luchtmachtbasis in Soesterberg, waar elke zondagmiddag de Black Gospel-dienst werd gehouden. Casteleyn trad toe tot de congregatie en bleef een actief lid totdat de Amerikaanse kant van de basis in 1994 werd gesloten. Gedurende de veertien jaar verdiepte ze zich in de Black Gospel-traditie door te zingen, als pianiste, dirigent van het jeugdkoor, en ten slotte de officiële dirigent van het gospelkoor Soesterberg, in opdracht van de luchtmachtbasis van de Verenigde Staten. Als officiële koordirigent woonde Casteleyn religieuze muziekworkshops bij die via het leger in Duitsland werden aangeboden. Tijdens deze workshops studeerde ze gospelpianostijlen, koorregie, arrangeren en zwarte religieuze muziekgeschiedenis bij gerenommeerde gospelmuziekartiesten zoals Richard Smallwood.

Beginnend in 1990 en op verzoek van lokale leden van de Nederlandse gemeenschap, begon Casteleyn, met leden van het Soesterberg gospelkoor, workshops te geven in verschillende Nederlandse gemeenschappen over Afro-Amerikaanse gospelmuziek. Uit deze workshops ontstonden Nederlandse community gospelkoren in de vier regio's van Nederland. De eerste, The Friendship Gospel Choir, werd in 1991 georganiseerd bij de luchtmacht in Soest, gevolgd door Lifeline Gospel Choir in 1997 in Katwijk en nog enkele andere. Het meest recente koor, Alive, werd in 2008 opgericht in Nieuwegein. Daarnaast dirigeert Casteleyn haar eigen koor, Rainbow Gospel Singers. Casteleyn heeft met succes de hele black gospel-muziekmatrix getransplanteerd naar de Nederlandse sociale en culturele ruimte. Tijdens de wekelijkse repetities ze transformeert deze ruimtes in een zwarte religieuze setting door de geritualiseerde componenten van deze traditie te repliceren. Zo begint ze de repetities met een gebed, gevolgd door een mengelmoes van lofliederen en vervolgens een 2,5 uur durende rigoureuze repetitie volgens de mondelinge traditie, die wordt afgesloten met een gebed. De laatste repetitie van het seizoen wordt voorafgegaan door een potluck diner, een onbekend begrip in de mainstream van de Nederlandse samenleving.

De koren treden op door heel Nederland en in andere Europese landen, toerde tweemaal door de Verenigde Staten. Casteleyn heeft workshops gegeven over zwarte gospelmuziek in de Verenigde Staten, in heel Europa en in verschillende Afrikaanse landen.

Hoewel ik mijn vijftienjarige studie van Casteleyn en de koren in de zomer van 2013 officieel heb afgerond, heb ik dit onderzoek in mei 2015 uitgebreid toen Casteleyn en haar Thy Mentioned Gospel Choir door Louisiana toerde en optrad in New Orleans, Baton Rouge en Phoenix. Mijn studie van Casteleyn en de koren die ze dirigeerde, is van lange duur geweest. Ik wilde nieuwe ontwikkelingen volgen die zich in de loop van de tijd hadden kunnen voordoen met betrekking tot de missie, het lidmaatschap, de organisatiestructuur, de repetities, de uitvoeringen en de receptie van de koren, enz. Vanuit een cultureel perspectief wilde ik begrijpen hoe Casteleyn onderhandelde over verschillen in de religieuze en culturele waarden tussen Afro-Amerikaanse en Nederlandse samenlevingen, en de manier waarop deze verschillen van invloed waren op het onderwijzen, uitvoeren en ontvangen van gospelmuziek in deze nieuwe context: Nederland. Bijvoorbeeld, naar verluidt belijdt minder dan 40 procent van de Euro-Nederlandse bevolking christen of gelovig te zijn. De meerderheid van hen is niet aangesloten bij een religieuze instelling. De koren zijn microkosmossen van de Nederlandse samenleving. Aanverwant, de al lang bestaande culturele waarden die door de Nederlandse Hervormde Kerk zijn opgelegd, ontmoedigen het openbare tonen van emoties. Daarentegen bestaan ​​gospelkoren in de Verenigde Staten uit gelovigen en kerkgangers. Het uiten van emoties wordt in de zwarte cultuur eerder aangemoedigd dan onderdrukt. Door doorzettingsvermogen is Casteleyn erin geslaagd om veel van deze en andere uitdagingen, waaronder taal, het hoofd te bieden op een manier die de fundamentele integriteit van de zwarte gospelmuziektraditie behoudt. De meerderheid van hen is niet aangesloten bij een religieuze instelling. De koren zijn microkosmossen van de Nederlandse samenleving. Aanverwant, de al lang bestaande culturele waarden die door de Nederlandse Hervormde Kerk zijn opgelegd, ontmoedigen het openbare tonen van emoties. Daarentegen bestaan ​​gospelkoren in de Verenigde Staten uit gelovigen en kerkgangers. Het uiten van emoties wordt in de zwarte cultuur eerder aangemoedigd dan onderdrukt. Door doorzettingsvermogen is Casteleyn erin geslaagd om veel van deze en andere uitdagingen, waaronder taal, het hoofd te bieden op een manier die de fundamentele integriteit van de zwarte gospelmuziektraditie behoudt. De meerderheid van hen is niet aangesloten bij een religieuze instelling. De koren zijn microkosmossen van de Nederlandse samenleving. Aanverwant, de al lang bestaande culturele waarden die door de Nederlandse Hervormde Kerk zijn opgelegd, ontmoedigen het openbare tonen van emoties. Daarentegen bestaan ​​gospelkoren in de Verenigde Staten uit gelovigen en kerkgangers. Het uiten van emoties wordt in de zwarte cultuur eerder aangemoedigd dan onderdrukt. Door doorzettingsvermogen is Casteleyn erin geslaagd om veel van deze en andere uitdagingen, waaronder taal, het hoofd te bieden op een manier die de fundamentele integriteit van de zwarte gospelmuziektraditie behoudt. gospelkoren in de Verenigde Staten bestaan ​​uit gelovigen en kerkgangers. Het uiten van emoties wordt in de zwarte cultuur eerder aangemoedigd dan onderdrukt. Door doorzettingsvermogen is Casteleyn erin geslaagd om veel van deze en andere uitdagingen, waaronder taal, het hoofd te bieden op een manier die de fundamentele integriteit van de zwarte gospelmuziektraditie behoudt. gospelkoren in de Verenigde Staten bestaan ​​uit gelovigen en kerkgangers. Het uiten van emoties wordt in de zwarte cultuur eerder aangemoedigd dan onderdrukt. Door doorzettingsvermogen is Casteleyn erin geslaagd om veel van deze en andere uitdagingen, waaronder taal, het hoofd te bieden op een manier die de fundamentele integriteit van de zwarte gospelmuziektraditie behoudt.

Een onverwachte vondst tijdens mijn onderzoek waren archiefcollecties die de veertienjarige deelname van Casteleyn aan het Afro-Amerikaanse gospelkoor op de militaire basis vastlegden, en de volledige geschiedenis van drie van de koren, Friendship, Lifeline en Alive. Dit materiaal is zeer uitgebreid en omvat: foto's, kranten- en tijdschriftartikelen, PR-materiaal, posters, flyers, correspondentie, video-opnamen van workshops en optredens, cd-opnamen, onderscheidingen, zakelijke dossiers, etc. Casteleyn en de koren hebben dit materiaal geschonken aan de Archives of African American Music and Culture (AAAMC) aan de Indiana University, Bloomington, Indiana, VS. Veel van de gedrukte documentdocumenten zijn in het Engels vertaald.

Casteleyns levensverhaal en de uniciteit van haar werk in het presenteren en behouden van zwart-Amerikaanse gospelmuziek in Nederland, in heel Europa en daarbuiten, verdient brede erkenning. Daarom zullen Casteleyn en de Nederlandse koren die zij dirigeert, worden opgenomen in de openingstentoonstelling van het National Museum of African American Music in Nashville, Tennessee. De opening van het museum is gepland in de zomer van 2018 ( http://nmaam.org/ ) Daarnaast zal ik een boek schrijven over Casteleyn en de koren, puttend uit de vele interviews die ik heb gehouden met haar en de koren, aanwezigen bij de koren ' concerten (in Nederland en de VS) en de hierboven beschreven archiefcollecties. Dit boek zal worden uitgegeven door de University of Illinois Press.

De globalisering van zwart-Amerikaanse muziek is een interessegebied van academici en het grote publiek. Het verhaal van Casteleyn gaat over de wereldwijde stroom, het behoud, de populariteit en de impact van gospelmuziek in nieuwe contexten. In de komende jaren zal ongetwijfeld naar haar levensverhaal en het unieke karakter van haar werk worden verwezen in veel studies over de globalisering van zwarte Amerikaanse gospelmuziek en de bredere zwarte Amerikaanse muzikale traditie in het algemeen.

In mei 2017 organiseer ik met KRAS REIZEN een reis naar NEW ORLEANS, de bakermat van Gospel en Soul. Deze reis gaat onder de naam "THY MENTION GOSPEL CHOIR". Dit samengestelde koor van de leden van Friendship Gospel Choir, Life Line Gospel Choir, Alive Gospel Choir en The Rainbow Gospel Singers is ook opengesteld voor mensen die niet zingen bij genoemde koren. Er is bij alle koren een speciaal projectkoor samengesteld zodat iedereen mee kan zingen in de Afro-Amerikaanse kerken.

Afgelopen mei was ik in New Orleans en Baton Rouge voor optredens in de Afro-Amerikaanse kerken en wat een feest was het daar. We zijn al eerder op reis geweest naar Los Angelos -Californië, Atlanta-Georgia en Charlotte - North Carolina, maar ik mag wel zeggen: Dit overtreft alles ! Wat een gastvrije mensen in Louisiana en het is de bakermat van de muziek. Ik vond het een geweldig feest om daar te zijn, het is bijna niet uit te leggen, je moet het gewoon meemaken.

Vertrekdatum woensdag, 24 mei 2017 (de dag voor Hemelvaart) en we komen op donderdag, 1 juni 2017 weer aan op Schiphol. Voor alle informatie klik op de volgende link: USA reis Thy Mention Gospel Choir .